คุณครูของฉัน
ครูคือผู้ให้แสงสว่าง ให้ความรู้แก่ศิษย์อย่างทั่วถึง ครูชี้แนะแนวทางแห่งจรรยา ครูสร้าง ค่าเสริมปัญญาให้ก้าวไกล อีกสังคมประสบการณ์ที่ครูให้มีวิชาความรู้คู่จิตใจ ดั่งแสงเทียนไปส่องสว่างให้ทางเพราะมีครูศิษย์จึงก้าวถึงฝั่ง มีหลายคนเปรียบครูไว้หลายอย่าง เช่น เรือจ้างที่ต้องส่งลูกศิษย์ให้ถึงฝั่งเพราะมีครูในวันนั้นดิฉันถึงได้ดีในวันนี้
ครูที่ดิฉันประทับใจและเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันอยากเป็นครูเริ่มตั้งแต่ก้าวแรกเข้าอนุบาล ครูคนแรกชื่อยุภาภรณ์ ครูสอนให้อ่านออกเขียนได้และเป็นครูที่ใจดีมากเท่าที่จำได้ไม่เคยโดนดีเลยตอนอยู่อนุบาล "คุณครูขา" เสียงเรียกสั้นๆแต่แฝงความหมายอันยิ่งใหญ่ ที่ดิฉันใช้เรียกบุคคลที่มีสองมือไว้จับชอล์กและสองเท้าไว้ยืนหน้าห้องหลังจากจบประโยคบุคคลหน้าห้องก็จะหันมาถามความต้องการของนักเรียนดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เวลามีปัญหาก็จะใช้ประโยคนี้สำหรับดิฉันมันช่างเป็นประโยคที่วิเศษที่สุด "คุณครูขา" คำนี้ดิฉันใช้จนติดปากตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยม เมื่อก้าวเข้าสู้ชั้นประถมครูที่ดิฉันประทับคือ คุณครูสนั่น สืบค้า ซึ่งเป็นลุงของดิฉันเอง เพราะลุงใจดี สอนวิชาป้องกันตัว(มวยไทย)ให้ดิฉันและเพื่อนๆในตอนนั้น ทุกคนจะชอบเข้าไปคุยกับท่านเพราะจะมีเรื่องสนุกๆมาเหล่าให้ฟังเสมอ พอย้ายโรงเรียนมาเข้า ป.5 ที่ในเมืองยังไม่เพื่อนเลยไม่กล้าคุยกับใคร แต่จะมีรอยยิ้มทักท้ายทายจากบุคคล 2 ท่านซึ่งคอยถามและเอาใจใส่เสมอ พาไปทานข้าว ซ้อมกีฬา นั่นคือ คุณครูสมชาติ คุณครูกังวาล รัตนชาติ เมื่อใกล้จะสอบเข้า ม.1 คุณครูทั้ง 2 ก็พาดิฉันและเพื่อนๆอีก 5-6ไปติวที่บ้าน โดยเฉพาะดิฉันที่เรียนไม่เก่งเลย เมื่อเข้ามัธยมได้ก็มาเล่นกีฬาบาสเกตบอล ซึ่งคุณครูคนแรกที่สอนให้รู้จักกีฬาบาสเกตบอล คือ คุณครูไกลจิตต์ ท่านเป็นคนจริงจังและดุเวลาสอนกีฬาแต่ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่และมีวินัยมากขึ้น
คุณครูที่กล่าวมาและอีกหลายท่านที่ไม่กล่าวล้วนเป็นแรงบันดาลใจให้ดิฉันอยากเป็นครู เพราะ คุณครูที่สอนเราทุกท่านล้วนอยากให้ศิษย์เป็นคนดี เป็นคนเก่ง และสามารถดำรงชีวิตอย่างมีความสุขในสังคมได้ เมื่อตอนนี้ดิฉันได้มาเป็นครู ดิฉันจะทำให้ดีที่สุด เหมือนครูที่อบรมดิฉันมา
ครูคือผู้ให้แสงสว่าง ให้ความรู้แก่ศิษย์อย่างทั่วถึง ครูชี้แนะแนวทางแห่งจรรยา ครูสร้าง ค่าเสริมปัญญาให้ก้าวไกล อีกสังคมประสบการณ์ที่ครูให้มีวิชาความรู้คู่จิตใจ ดั่งแสงเทียนไปส่องสว่างให้ทางเพราะมีครูศิษย์จึงก้าวถึงฝั่ง มีหลายคนเปรียบครูไว้หลายอย่าง เช่น เรือจ้างที่ต้องส่งลูกศิษย์ให้ถึงฝั่งเพราะมีครูในวันนั้นดิฉันถึงได้ดีในวันนี้
ครูที่ดิฉันประทับใจและเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันอยากเป็นครูเริ่มตั้งแต่ก้าวแรกเข้าอนุบาล ครูคนแรกชื่อยุภาภรณ์ ครูสอนให้อ่านออกเขียนได้และเป็นครูที่ใจดีมากเท่าที่จำได้ไม่เคยโดนดีเลยตอนอยู่อนุบาล "คุณครูขา" เสียงเรียกสั้นๆแต่แฝงความหมายอันยิ่งใหญ่ ที่ดิฉันใช้เรียกบุคคลที่มีสองมือไว้จับชอล์กและสองเท้าไว้ยืนหน้าห้องหลังจากจบประโยคบุคคลหน้าห้องก็จะหันมาถามความต้องการของนักเรียนดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เวลามีปัญหาก็จะใช้ประโยคนี้สำหรับดิฉันมันช่างเป็นประโยคที่วิเศษที่สุด "คุณครูขา" คำนี้ดิฉันใช้จนติดปากตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยม เมื่อก้าวเข้าสู้ชั้นประถมครูที่ดิฉันประทับคือ คุณครูสนั่น สืบค้า ซึ่งเป็นลุงของดิฉันเอง เพราะลุงใจดี สอนวิชาป้องกันตัว(มวยไทย)ให้ดิฉันและเพื่อนๆในตอนนั้น ทุกคนจะชอบเข้าไปคุยกับท่านเพราะจะมีเรื่องสนุกๆมาเหล่าให้ฟังเสมอ พอย้ายโรงเรียนมาเข้า ป.5 ที่ในเมืองยังไม่เพื่อนเลยไม่กล้าคุยกับใคร แต่จะมีรอยยิ้มทักท้ายทายจากบุคคล 2 ท่านซึ่งคอยถามและเอาใจใส่เสมอ พาไปทานข้าว ซ้อมกีฬา นั่นคือ คุณครูสมชาติ คุณครูกังวาล รัตนชาติ เมื่อใกล้จะสอบเข้า ม.1 คุณครูทั้ง 2 ก็พาดิฉันและเพื่อนๆอีก 5-6ไปติวที่บ้าน โดยเฉพาะดิฉันที่เรียนไม่เก่งเลย เมื่อเข้ามัธยมได้ก็มาเล่นกีฬาบาสเกตบอล ซึ่งคุณครูคนแรกที่สอนให้รู้จักกีฬาบาสเกตบอล คือ คุณครูไกลจิตต์ ท่านเป็นคนจริงจังและดุเวลาสอนกีฬาแต่ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่และมีวินัยมากขึ้น
คุณครูที่กล่าวมาและอีกหลายท่านที่ไม่กล่าวล้วนเป็นแรงบันดาลใจให้ดิฉันอยากเป็นครู เพราะ คุณครูที่สอนเราทุกท่านล้วนอยากให้ศิษย์เป็นคนดี เป็นคนเก่ง และสามารถดำรงชีวิตอย่างมีความสุขในสังคมได้ เมื่อตอนนี้ดิฉันได้มาเป็นครู ดิฉันจะทำให้ดีที่สุด เหมือนครูที่อบรมดิฉันมา
ช่วยแก้ไขสีตัวอักษรหน่อยคะ อยากอ่านแต่มองไม่เห็นเลย
ตอบลบ